- bürüşmüş
- f. sif. Bürüşük hala düşmüş, bürüş-bürüş olmuş, qırış-qırış olmuş, qırışmış. Bürüşmüş kağız. Bürüşmüş pərdə. – Kosa onun <Meşinovun> döşündən geriyə itələyərək, bürüşmüş sifətini turşutdu. S. R..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
bürüşmüş
Look at other dictionaries:
bumburuşuk — sf., ğu Çok, iyice buruşmuş olan Yüzüme, gözlerini, hasta, kenarları bumburuşuk gözlerini kaldırdı. S. F. Abasıyanık … Çağatay Osmanlı Sözlük
buruş buruş — sf. Çok buruşmuş … Çağatay Osmanlı Sözlük
buruşmak — nsz 1) Düzgünlüğü bozulmak, üzerinde kırışık ve katlamalar olmak Daralmış, buruşmuş sof ceketi, uzamış sakalıyla işportacı Yahudilere dönmüş. R. N. Güntekin 2) Ağızda kekrelik duymak 3) mec. Tiksinmek, hoşlanmamak Gördüklerimden yalnız yüzüm… … Çağatay Osmanlı Sözlük
buruşuk — sf., ğu Gerginliği, düzgünlüğü kalmamış, buruşmuş olan … Çağatay Osmanlı Sözlük
kurtlu — sf. 1) İçinde kurt bulunan, kurtlanmış Bunlar düşmüş, buruşmuş, iyi değil, kurtludurlar. S. F. Abasıyanık 2) mec. Yerinde rahat duramayan, sürekli kıpırdanan (kimse) … Çağatay Osmanlı Sözlük
nazirsiz — sf. Benzersiz, eşsiz Evvelce nazirsiz güzel olması lazım gelen yüzü, artık buruşmuş... R. E. Ünaydın … Çağatay Osmanlı Sözlük
füşürdə — f. 1) bürüşmüş, solğun; 2) ruhdan düşmüş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
pəjmürdə — f. 1) bürüşmüş, bürüşük, əzgin; 2) solğun, solmuş; 3) əsgi üsgü, cırım cındır … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bürüşük — 1. sif. Bürüşmüş halda olan; qırışıqlı, qırış qırış. Bürüşük üz. Bürüşük köynək. – <Kərim baba> bürüşük və titrək əli ilə göyün şimal tərəfindəki kiçik qara buludu göstərərək: – Baxın <dedi> A. Ş.. // Əzik. Nəriman diqqət edəndə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sifət — 1. is. <ər.> 1. Üz. . . Hər kəs <Xudayar bəyin> sifətinə diqqətlə baxsaydı, əlüstü duyardı ki, Xudayar bəy bu dəqiqə fikir dəryasına, bəlkə qəm dəryasına qərqdir. C. M.. <Gülçöhrə:> Asya demişkən arşınmalçının sifəti yaxşı idi.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
